Σύστημα σηματοδότησης αριθ. 7:

SS7 - Σύστημα σηματοδοσίας # 7 - ήταν παλαιότερα. Η σηματοδοσία και οι περισσότερες από τις χειρουργικές επεμβάσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν συναρμολογήθηκαν με μεγάλη συνεργασία από τους Φορείς / / Προμηθευτές / Οργανισμούς Προτύπων (CCITT, ETSI, itu t, κλπ..) .

Το SS7 είναι στην πραγματικότητα ένα κλειστό σύστημα σηματοδότησης. Χρησιμοποιείται από κόμβους (π.χ. Neighborhood Exchange, MSC/VLR, GMSC, κ.λπ.) σε ένα τηλεπικοινωνιακό δίκτυο.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι γνωστό ως c 7 (CCITT # 7), αριθμός 7 μαζί με το Common Channel Interoffice Signaling 7 (CCIS7).

Το πρωτόκολλο SS7 είναι γνωστό για την παγκόσμια χρήση του από τις συμβουλές της σειράς Q.700 του 1988 από την itu t.

Η Ομάδα Εργασίας Τεχνολογίας Διαδικτύου (IETF) έχει ορίσει το πακέτο πρωτοκόλλων SIGTRAN που υλοποιεί τα πρωτόκολλα των επιπέδων δύο, 3 και 4 αρμονικά χρησιμοποιώντας το SS7. Μερικές φορές ονομάζεται επίσης Pseudo SS7, είναι παραταγμένο γύρω από το μηχανισμό μεταφοράς Stream Control Transmission Protocol (SCTP) για να χρησιμοποιείται σε δίκτυα πρωτοκόλλου Internet, όπως το Internet.

Σύντομη ιστορία του SS7

Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1960, τα δημόσια τηλεφωνικά δίκτυα μεταγωγής (PSTN) δημιουργήθηκαν με τη χρήση αναλογικών τεχνολογιών και επίσης πολλαπλών μεθόδων σηματοδότησης εντός της ζώνης. Η αύξηση των κοινών τελικών χρηστών σταθερής τηλεφωνίας και η αυξανόμενη απαίτηση για προοδευτικές υπηρεσίες ανέπτυξαν γρήγορα παλαιά πρωτόκολλα όπως το R1 CAS για να γίνουν ελκυστικά για τους παρόχους υπηρεσιών. Ακόµη και η επανάσταση του πρωτοκόλλου ISDN αποδείχθηκε ότι ήταν ένα µεγάλο βήµα στην επιχείρηση τηλεπικοινωνιών που µετακινήθηκε από ένα πρωτόκολλο σηµατοδοσίας εντός ζώνης (µε τόνους, κλεµµένα bits από το σταθµό φωνής ή το εστιασµένο κανάλι) σε σηµατοδοσία εκτός ζώνης (διαχωρισµένη από τα κανάλια φωνής) µε πρωτόκολλα βασισµένα σε µηνύµατα, προσαρµοσµένα για ψηφιακό ήχο.

Ακόμη και αν το ISDN διόρθωνε πολλά προβλήματα παλαιότερων πρωτοκόλλων, η μαζική εγκατάστασή του από τα κεντρικά συστήματα δεν έγινε ποτέ πραγματικά, αφήνοντας έτσι τους προμηθευτές με μια περίπλοκη ιεραρχία εξοπλισμού που συνεργάζεται μεταξύ τους (ή προσπαθεί να το κάνει). Παρόλο που το ISDN παρείχε μια ευκολότερη λύση για την παροχή συμπληρωματικών λύσεων (π.χ. αναμονή κλήσης, μεταφορά κλήσης) στους τελικούς χρήστες", το ISDN μετακινήθηκε σταδιακά προς τα σύνορα του συστήματος αυτού πιο κοντά στον τελικό χρήστη. Επιπλέον, κανένας πάροχος εργαλείων δεν εφάρμοσε πραγματικά τις βασικές προδιαγραφές του ISDN δημιουργώντας έτσι πολλές παραλλαγές γειτονιάς και μειονεκτήματα στους ενοποιητές συστημάτων.

Εκείνη την εποχή, οι διεθνείς κοινοπραξίες είχαν αρχίσει να επικεντρώνονται στη χρήση μιας συντονισμένης μεθόδου δημιουργίας κλήσεων, για να παρουσιάσουν πολλές υπηρεσίες (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υποστηρίζονταν ήδη από το ISDN και τα παλαιότερα πρωτόκολλα), καθώς και για να μπορούν να κατασκευάσουν νέο λογισμικό (εταιρείες ) χωρίς να χρειάζεται να βελτιώσουν την πλήρη δομή του δικτύου. Το SS7 (ή σύστημα σηματοδοσίας 7) χρειάστηκε χρόνια νωρίτερα για να αναπτυχθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά τώρα επιτυγχάνει αυτό για το οποίο είχε σχεδιαστεί: να σας παρέχει ένα συνολικό πρότυπο επικοινωνίας που προσφέρει πολλές λύσεις και έχει τη δυνατότητα να καλλιεργείται με τις απαιτήσεις του κοινού.

Ακόμα και όταν εφαρμόστηκαν τοπικές εκδόσεις και έγιναν πολλές τροποποιήσεις του πρωτοκόλλου αυτού, το πρωτόκολλο αυτό σηματοδοσίας συνδέεται πλέον με τα σημαντικότερα τηλεφωνικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Περιελάμβανε επίσης ένα χαρακτηριστικό που ήταν σημαντικό για κάθε κοινότητα σε όλο τον κόσμο: ανοχή σε σφάλματα και ανθεκτικότητα. Το SS7 κατασκευάστηκε με σκοπό οι κόμβοι του δικτύου να μην χρειάζεται να εκτελούν κάθε τμήμα της στοίβας πρωτοκόλλων, αν πραγματικά δεν το απαιτούν.